Havia perdut de vista la meva col.lecció de cd's, la que anava creant mentre descobria les músiques que el Fado té, Cada un d'ells, pretenia tocar totes les maneres de cantar, volia descobrir tots i cada un desl fadistes. Feina ingent i impossible d'assolir. El Fado ve de lluny i s'ha estès com taca d'oli arran de la seva Declaració com a Patrimoni Immaterial de la Humanitat per la UNESCO el novembre de l'any 2011.
Escollim aqui el segon tema que ens canta el fadista i amic Vítor Duarte, nét d'Alfredo Marceneiro, amb un tema icònic amb una de les músiques més cantades avui dia, la famosa Marcha do Marceneiro.
Vull deixar aqui un fragment del llibre Recordar Alfredo Marceneiro que ens parla d'aquesta música.
Certo dia no "Cachamorra", Alfredo Marceneiro acompanhado pelo poeta Henrique Rêgo, de quem entretanto se tornara amigo e que tinha passado a ser o seu poeta preferido, foi desafiado por um grande fadista dessa época, Manuel Maria, para cantarem ao desafio, ao son do Fado Corrido tocado em "marcha". Alfredo aceitou e Manuel Maria cantou primeiro, dando um estilo que passou a chamar-se de "Marcha de Manuel Maria" (nos fados clássicos o fadista escolhe o tom, para melhor poder improvisar o seu estilo).
Enchendo-se de brios, Alfredo pediu que o acompanhassen no mesmo tom e improvisou de tal maneira que criou, também ele, um novo estilo.
Nasceu então uma das suas mais lindas músicas, considerada hoje, unânimamente, um Fado Clássico:
"MARCHA DE ALFREDO MARCENEIRO"
Vítor Duarte, el seu nét ens canta Amor é água que corre
Amor é água que corre Tudo passa, tudo morre Que me importa a mim morrer Adeus cabecita louca Hei-de esquecer tua boca Na boca d’outra mulher
Amor é sonho, é encanto Queixa, mágoa, riso ou pranto / Que duns lindos olhos jorre Mas tem curta duração Nas fontes da ilusão / Amor é água que corre
Amor é triste lamento Que levado pelo vento / Ao longe se vai perder E assim se foi tua jura Se já não tenho ventura / Que me importa a mim morrer
Foi efémero o desejo Do teu coração que vejo / No bulício se treslouca Segue a estrada degradante Que na boca d´outra amante / Hei-de esquecer tua boca
Hei-de esquecer teu amor O teu corpo encantador / Que minha alma já não quer Hei-de apagar a paixão Que me queima o coração / Na boca d’outra mulher
Les cançons tenen temàtiques de tota mena. Es canta majoritàriament a l'amor -el gran tema-, però també a les persones, als llocs... a les ciutats. París, Roma, Nova York, Barcelona, tantes altres que no recordo ara però que segur que llegint això us en recordareu d'alguna cançó que canti a una ciutat.
N'hi ha una, però, que es canta i recanta -ho constato un cop m'he endinsat en el món del Fado- a tort i a dret. Una que sense adonar-nos-en està en multitud de cançons i fados. Com la cosa més normal. I ni ens n'adonem.
Però això no li ha passat desapercebut a algunes persones, entre les quals el senyor Vítor Duarte Marceneiro.
Nét del que fou gran fadista Alfredo Marceneiro i fill del també fadista Alfredo Duarte Júnior, el senyor Vítor Duarte ha engegat una campanya per tal que Lisboa sigui inscrita al Llibre Guinnes dels Rècords com a ciutat més cantada.
Un servidor està ben convençut de la certesa d'aquesta qüestió. I com jo molta altra gent.
Però, a més, l'amic Vítor en té les proves. Ha iniciat un recull de dades de tots els poemes cantats que fan referència a Lisboa. De primer fados, cançons després, en portuguès, en altres llengües.... i també que parlen dels barris que conformen la ciutat. Tot plegat, crec recordar haver llegit en algun lloc que la llista de cançons que parlen de Lisboa i ja recollides per en Vítor ultrapassa el miler ben llarg.
Aquesta ingent tasca de recopilació, la du a terme l'amic Vítor Duarte, home de lletres, investigador i gran divulgador del fado a través d'un magnífic blog que no podeu deixar de visitar:
Per a mi i moltíssima gent és un blog de referència, per la gran quantitat d'nformació de tota mena que conté. Estic ben convençut que l'adreça d'aquest blog és a la llista de "favorits" de molts navegadors.
Des d'aquest modest espai, li dono tot el meu suport a la seva tasca per tal que ben aviat poguem veure el nom de Lisboa en aquest guinnesworldrecords .
Descobri há pouco este blogg e quero felicitá-lo pelo trabalho feito. Eu sou catalão (Barcelona), gosto infinito do fado, dos antigos: Marceneiro e o seu blogg fiz que eu conheça a Ana Rosmaninho da qual eu quiser comprar os discos que gravou. É possível isso?. Eu vou fazer uma viagem a Lisboa o 22 Fevereiro. O senhor Victor pode contar com a minha admiração. Obrigado e perdão pela escritura, não sei muito português
Meu querido amigo Não me peça perdão de nada, é uma honra para mim e penso que para qualquer português, que escreva na nossa lingua e que seja amante do Fado. Penso que não arranjará discos de Ana Rosmaninho, mas mande-me o seu mail, e vou tentar arranjar alguma coisa gravado por ela. Viva Espanha Viva Portugal Um abraço Vítor Marceneiro
Aquestes paraules que m'adreça en Vitor Marceneiro, nét del gran Alfredo, m'han fet il·lusió. I molta. Gràcies Vitor. El teu bloc em sembla impressionant