Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Nuno da camara. Mostrar tots els missatges
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Nuno da camara. Mostrar tots els missatges

dijous, 27 d’octubre del 2011

Fado do ladrão enamorado

Rui Veloso
Outro clássico do fado, este poema vem do mundo do rock, da mão do genial Rui Veloso. Umas pinceladas só para nós recordarmos quem é este "rocker" que pôs língua portuguesa a este fenómeno que é o rock.
Veloso nasceu em Lisboa, mas foi para o Porto antes de completar um ano. Autodidacta com a viola, forma un grupo e aos 19 anos grava uma maqueta que sua mãe -sempre as mães- leva para a editora Valentim de Carvalho, que, depois de ouvi-lo, contrata-o logo.
O êxito vem imediatamente e faz com que em Portugal apareçam uma grande quantidade de bandas de rock -como aconteceu também na Catalunha com a aparição de grupos como Sau, ou Sopa de cabra- e é por isso que Rui é conhecido como o pai do rock português. Embora não fosse o primeiro a cantar rock em Portugal foi ele quem conseguiu um maior impacto junto da juventude.
O tema que dá título a este artigo situa-se entre o rock lento e a balada, com um leve toque de fado. Dá para ser cantado em estilos diversos, e tem a graça infinita, na minha opinião, de ser um tema que só podia ser criado por um português, por alguém que leva o fado muito lá dentro.
É balada, sim, mas esse toque "afadistado" fez com que os fadistas também a cantassem. Nuno da Câmara Pereira, José Manuel Barreto e até a fadista portuense Sandra Correia, cantam este fado, cada um no seu próprio estilo, mostrando a quem quiser vê-lo aquilo do que o fado é capaz. Ou talvez o que está a mostrar é que o fado está presente na alma dos músicos portugueses mesmo sem eles se aperceberem.
A letra de este fado descreve-nos a paixão, aquilo de que somos capaces de fazer por amor, se calha até roubar, para que a pessoa amada esteja linda. Dizemos às gentes: "Olhem como ela é linda, é a minha namorada!"

 

Fado Do Ladrão Enamorado

Vê se pões a gargantilha
Porque amanhã é domingo
E eu quero que o povo note
A maneira como brilha
No bico do teu decote
E se alguém perguntar
Dizes que eu a comprei
Ninguém precisa saber
Que foi por ti que a roubei
E se alguém desconfiar
Porque não tenho um tostão
Dizes que é uma vulgar
Joia de imitação
Nunca fui grande ladrão
Nunca dei golpe perfeito
Acho que foi a paixão
Que me aguçou o jeito
Por isso põe a gargantilha
Porque amanhã é domingo
E eu quero que o povo note
A maneira como brilha
No bico do teu decote

Rui Veloso e sua banda...



Zé Manuel Barreto



Nuno de Câmara Pereira
Sandra Correia

dimarts, 12 d’agost del 2008

A Rosinha dos limões


Nuno da Câmara Pereira canta aquest fado musicat del compositor i lletrista Artur Ribeiro.
És un tema que em va agradar des del primer cop que el vaig sentir. És ben curiós que tots aquests parents de la Maria Teresa de Noronha tinguin aquesta veu tan musical i que agrada tant. Recomano sentir el disc Tradição, on els cosins Nuno, José i Vicente, cantan els temas que abans havia cantat la seva tia Maria Teresa de Noronha.
Potser vaig errat, però el tema Marujo português que cantava Amália té la mateixa melodia i crec que Artur Ribeiro va compondra la música.
Potser els amics de Portugal, més entesos, em podreu il·lustrar sobre això.
Espero els vostres comentaris.
Obrigado.






A Rosinha dos limões

Artur Ribeiro

Quando ela passa
Franzina e cheia de graça
Há sempre um ar de chalaça
No seu olhar feiticeiro
Lá vai catita
Cada dia mais bonita
E o seu vestido de chita
Tem sempre um ar domingueiro.

Passa ligeira
Alegre e namoradeira
A sorrir p’ra rua inteira
Vai semeando ilusões,
Quando ela passa
Vai vender limões a praça
E até lhe chamam por Graça
A rosinha dos limões.

Quando ela passa
Junto da minha janela
Meus olhos vão atrás dela
Até ver da rua o fim
Com ar gaiato
Ela caminha apressada
Rindo por tudo e por nada
E às vezes sorri pra mim

Quando ela passa
Apregoando os limões
A sós com os meus botões
No vão da minha janela
Fico pensando
Que qualquer dia por Graça
Vou comprar limões à praça
E depois caso com ela.