Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris casa da mariquinhas. Mostrar tots els missatges
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris casa da mariquinhas. Mostrar tots els missatges

dissabte, 17 de març del 2012

Casa da Mariquinhas

L'amic João Costa em va parlar en aquesta darrera estada a Porto de dos fadistas que a ell li agraden particularment, en Paulo Cangalhas i l'Aurélio Perry.
Confesso que no els havia escoltat mai i per tant vaig aprofitar aquest cap de setmana a la "Invicta" per passar per aquesta extraodinària casa de fados que és Casa da Mariquinhas i escoltar-los.

En João tenia raó. Ell, que es mira i s'escolta el fado des dels sentiments, és prou objectiu per saber quan un fadista aconsegueix que el fado "aconteça".

I ja m'havia avisat de "l'arrepio" que hom sent quan, escoltant aquests dos fadistas, el fado t'arriba ben endins.

Aquelles mágiques nits al bell mig del Morro da Sé, el fado va tornar a embadalir-nos amb la veu d'aquests dos extraodinaris fadistes.

Els vídeos també són d'aquelles nits i l'autor també és en João Costa Menezes


Paulo Cangalhas




Aurélio Perry

Acompanyats a la guitarra per Rolando Teixeira i a la viola per Victor Peixoto.

Aurélio Perry

Maria do Céu

Frederico de Brito / Carlos Rocha
Maria do Céu nascera
E em paz crescera na Madragoa
Era a mais bela varina, fresca e ladina
Que houve em Lisboa

E quando chegava á janela / Aberta de par em par
Via o Chico a olhar p'ra ela
Ao partir num barco à vela / P'ra rude faina do mar
Sempre a cantar

Maria do Céu, primavera em flor
Serei sempre teu... adeus meu amor
Se Deus me ajudar neste anseio meu
Por ti deixo o mar, por ti deixo o mar
Maria do Céu

Um dia, o Chico embarcara
E lá abalara, mas não voltou
Porque o mar que o estremecera
Tanto o quisera que lho roubou

E ela louca passa o dia / À janela olhando o mar
A gargalhar de agonia
Vai cantando a melodia / Já cansada de esperar
Sempre a cantar.

 Paulo Cangalhas

Minha mãe eu canto a noite

Vasco de Lima Couto / Popular *fado menor*  
 Minha mãe, eu canto a noite
Porque o dia me castiga
É no silêncio das coisas
Que eu encontro a voz amiga

Minha mãe eu choro a noite / Como um barco que te afasta
E naufraga no mar alto / Ao pé da onda mais casta



Minha mãe, eu grito a noite / Neste amor em que me afundo
Porque as palavras da vida / Já não têm outro mundo


Minha mãe o que fizeste / O que fez o teu amor
Naquela hora sombria / Em que me pariste em dor

Por isso sou este canto / Minha mãe, tão magoado
Que visto a noite em meu corpo / Sem destino, mas com fado.

dimarts, 13 de març del 2012

El Fado exporta

Un dels fados musicats més alegrois que podem escoltar, i, també, recomanar a tots aquells que s'entesten a qualificar el fado de tristoi, és aquest amb lletra del poeta alentejano Alberto Janes, que va popularitzar la recordada Amália Rodrigues: "Vou dar de beber a dor".
La lletra ens explica com a canviat aquella casa, la famosa "Casa de Mariquinhas", on es cantava fado, es bebia, i on la carn sortia de l'encotillada moral imperant fora de la casa.
La casa encara hi és -diu la lletra- però ha canviat tant que tot allò que hi vèiem abans, ara no existeix i en el seu lloc, estorats, contemplem que el món prosaïc s'ha ensenyorit d'aquell lloc, i se li ha endut l'ànima.
És efectivament un fet trist per aquell que conta la història i pels qui l'escolten. Trist però real. No obstant això, mireu com ens ho expliquen i el to amb que ho fan.
La saudade també es manifesta amb un pèl d'humor, i si de cas després anem a donar-li de beure al dolor que ens ha causat la pèrdua de la deliciosa "Casa de mariquinhas"

Escoltem l'Ana Moura en aquest "pequeno-nada" del nostre amic Américo.

Altres llengües han explicat la història, tot adaptant-la a les seves pròpies realitats. Amália Rodrigues va cantar-la en italià...



http://defado.blogspot.com/2008/06/amlia-rodrigues.html 



 LA CASA IN VIA DEL CAMPO

C'era sempre una canzone per voi un bicchiere due risate con noi
nella casa in via del campo dove dolce andava il tempo
dove ho riso amatoe tante volte ho pianto
ci scaldavano le ore qualche volta in fondo al cuore
rimaneva un'ombra triste di rimpianto
nostalgia di non poter guardare il sole nella casa in via del campo.

Han riperto la finestre quel di'le risate son volate lontano
una ditta di trasporti per coloro che son morti
con le insegne bianco e oro al terzo piano
dove son le tende a fiori delle lampade i colori
i capelli di Maria le sue mani
si direbbe ormai finito tutto quanto nella casa in via del campo.

Una notte son tornato però mi pareva di sentire come allora
quelle voci rider forte un dischiudersi di porte
quattro notte di chitarra cose morte
ho cercato a lungo invano quella luce al terzo piano
quella donna che sapeva anche amare
io l'ho detto ormai e' finito tutto quanto nella casa in via del campo.

Io non piango i miei vent'anni e poi
tante volte abbiamo pianto anche noi
ma potevano lasciare tutto quanto riposare
ora che non si potra'mai piu' cantare
io l'ho detto a Maria vieni a bere vecchia mia
un bicchiere per poter dimenticare
tanto vedi (ormai) e' finito tutto quanto nella casa in via del campo
tanto vedi (ormai) e' finito tutto quanto nella casa in via del campo.

També el cantant italià Franco Simone ha fet la seva particular versió en castellà... La casa di Maria...
 
 Siempre había alguna vieja canción
una copa un poco de diversión
en la casa de María
dulcemente andaba el tiempo
he reido, amado, a veces he llorado
han quedado aquellas horas, en el fondo de mi alma
más también me queda un triste pensamiento
de nostalgia por no ver ya la alegria
en la casa de María.

Hoy volvieron sus ventanas a abrir
y las risas se alejaron volando
porque han puesto una oficina, para dar descanso eterno
en sus tumbas a los pobrecitos muertos
dónde estan aquellas flores, las cortinas de colores
el cabello de María y sus manos
se diría que se ha muerto la alegria
en la casa de María.

Esta noche he vuelto para tratar
de escuchar igual que entonces sentia
esas voces que reian
esa alegre algarabía
cuatro notas de guitarras cosas muertas
he buscado pero en vano
esa luz del piso cuarto
la mujer que me brindaba sus amores
ya os he dicho que no encuentro la alegria
en la casa de María.

No es que añore mis veinte años es que...
tantas veces hemos vuelto al ayer
no debemos recordarlo, olvidemos el pasado
porque aquellos días ya se han terminado
se lo he dicho así a María, ven y bebe amiga mía
una copa y te... te olvidaras de todo
pues ya ves que ha terminado la alegria
pues ya ves que ha terminado la alegria
en la casa de María.

Podeu trobar més versions en l'extens món del Youtube, aqui acabem amb aquesta perla que ens ve d'Angola. Perdoneu que no us posi la lletra....