Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris marcha alfredo marceneiro. Mostrar tots els missatges
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris marcha alfredo marceneiro. Mostrar tots els missatges

dimarts, 2 de juny del 2020

Fados 20




Havia perdut de vista la meva col.lecció de cd's, la que anava creant mentre descobria les músiques que el Fado té, Cada un d'ells, pretenia tocar totes les maneres de cantar, volia descobrir tots i cada un desl fadistes. Feina ingent i impossible d'assolir. El Fado ve de lluny i s'ha estès com taca d'oli arran de la seva Declaració com a Patrimoni Immaterial de la Humanitat per la UNESCO el novembre de l'any 2011.



Escollim aqui el segon tema que ens canta el fadista i amic Vítor Duarte, nét d'Alfredo Marceneiro, amb un tema icònic amb una de les músiques més cantades avui dia, la famosa Marcha do Marceneiro. 
Vull deixar aqui un fragment del llibre Recordar Alfredo Marceneiro que ens parla d'aquesta música.

Certo dia no "Cachamorra", Alfredo Marceneiro acompanhado pelo poeta Henrique Rêgo, de quem entretanto se tornara amigo e que tinha passado a ser o seu poeta preferido, foi desafiado por um grande fadista dessa época, Manuel Maria, para cantarem ao desafio, ao son do Fado Corrido tocado em "marcha". Alfredo aceitou e Manuel Maria cantou primeiro, dando um estilo que passou a chamar-se de "Marcha de Manuel Maria" (nos fados clássicos o fadista escolhe o tom, para melhor poder improvisar o seu estilo).
Enchendo-se de brios, Alfredo pediu que o acompanhassen no mesmo tom e improvisou de tal maneira que criou, também ele, um novo estilo.
Nasceu então uma das suas mais lindas músicas, considerada hoje, unânimamente, um Fado Clássico:

"MARCHA DE ALFREDO MARCENEIRO"

Vítor Duarte, el seu nét ens canta Amor é água que corre


Amor é água que corre
Tudo passa, tudo morre
Que me importa a mim morrer
Adeus cabecita louca
Hei-de esquecer tua boca
Na boca d’outra mulher

Amor é sonho, é encanto
Queixa, mágoa, riso ou pranto / Que duns lindos olhos jorre
Mas tem curta duração
Nas fontes da ilusão / Amor é água que corre

Amor é triste lamento
Que levado pelo vento / Ao longe se vai perder
E assim se foi tua jura
Se já não tenho ventura / Que me importa a mim morrer

Foi efémero o desejo
Do teu coração que vejo / No bulício se treslouca
Segue a estrada degradante
Que na boca d´outra amante / Hei-de esquecer tua boca

Hei-de esquecer teu amor
O teu corpo encantador / Que minha alma já não quer
Hei-de apagar a paixão
Que me queima o coração / Na boca d’outra mulher

dilluns, 10 d’abril del 2017

Fados 19

Seguim amb la meva col.lecció de fados. Avui amb el número 19, on hi trobem l'Alfredo Marceneiro, una de les ànimes del Fado, sinó la més gran.
Un poema de António Amargo amb música del propi Marceneiro: el seu Fado-Marcha de Marceneiro.


Hi ha un poema amb el mateix nom i que cantava Amàlia amb la mateixa música i lletra de Gabriel de Oliveira.

Há Festa na Mouraria





Desde manhã, os fadistas
Jaquetão, calça esticada
Se aprumam com galhardia
Seguem as praxes bairristas
É data santificada
Há festa na Mouraria

Toda aquela que se preza
De fumar, falar calão / Pôr em praça a juventude
Nessa manhã chora e reza
É dia da procissão / Da senhora da saúde

Nas vielas do pecado
Reina a paz tranquila e santa / Vive uma doce alegria
À noite, é noite de fado
Tudo toca, tudo canta / Até a Rosa Maria

A chorar de arrependida
A cantar com devoção / Numa voz fadista e rude
Aquela rosa perdida

Da Rua do Capelão / Parece que tem virtude.

Video del canal de l'amic Vítor Duarte
lletra del blog de l'amic José Fernandes castro

divendres, 16 d’agost del 2013

Lurdes Faria

El fantàstic canal de Youtube de 4FadoLisbon, ens obsequia regularment amb un bon grapat de fados en viu, gravats en diversos locals, restaurants i cases de fado. He de reconèixer que no em perdo cap de les seves entregues i de tan en tan en penjo alguna aqui al blog, quan m'agrada  el poema o la manera com és cantat.
Avui no em resisteixo a penjar aqui aquest fado marxa d'Alfredo Marceneiro que canta Lurdes Faria, que imagino és una fadista "amadora" que canta el fado pel goig de cantar-lo -com tants i tants portuguesos- i que son tan desconeguts com essència pròpia del Fado.
Lurdes Faria canta Confissão, poema de Domingos Gonçalves da Costa i música d'Aldredo Marceneiro, al Restaurante Marisqueria dos Anjos, al bairro d'Anjos, Lisboa.



Oh minha mãe santa e bela
Perdoa se te desgosta
A minha resolução;
Mas eu não gostava dela
E a gente quando não gosta
Não engana o coração

Das coisas mais sublimes
É ter em nós um cantinho / P’ra guardar a nossa dôr
Mas um dos mais graves crimes
É aceitar um carinho / Pagando com falso amor

Não minha mãe, não a quero
São tantos os teus esforços / Mas vê, a vida é assim
Não a querendo, sou sincero
E não sentirei remorsos / De a ver perdida por mim

Oh minha mãe, vais saber
Qual o enorme desgosto / Que me faz falar assim
É porque eu vivo a sofrer
Por outra de quem eu gosto / Mas de que não gosta de mim.

lletra extreta del blog fadosdofado