Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Conceição Ribeiro. Mostrar tots els missatges
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Conceição Ribeiro. Mostrar tots els missatges

dilluns, 15 de febrer del 2010

Gaivota



Un dels fados, diríem que capitals, cantat per gairebé tots/es els/les fadistes i que va popularitzar Amália, amb un poema de Alexandre O'Neil i música de Alain Oulman.

Sent un poema de traducció complexa, crec que expressa i s'intueix bé un tarannà fatalista i que aquesta fatalitat troba la seva plenitut en els sentiments més pregons.

Conceiçao Ribeiro de qui ja vàrem parlar i escoltar un tema aqui, ha gravat en el seu segon CD "Sou noite...sou fado" aquest tema.

CD que vaig tenir l'ocasió de comprar-li a la fadista el passat Desembre a la casa de fados "O Marinho" d'en Mario i Aurora Cabrita a Casal do Cotão a Cacém

si en dir adéu a la vida / tots els ocells del cel / em donessin com a comiat / la teva darrera mirada / aquesta mirada que era només meva / amor que vas ser el primer
Que perfecte bategaria el cor / dins del meu pit.....



Gaivota

Alexandre O'Neil / Alain Oulman
Repertório de Amália

Se uma gaivota viesse
Trazer-me o céu de Lisboa
No desenho que fizesse
Esse céu, onde o luar
É uma ave que não voa
Esmorece e cai no mar

Que perfeito coração... no meu peito bateria
Meu amor na tua mão
Nessa mão onde cabia... perfeito, o meu coração

Se um português marinheiro
Dos sete mares, andarilho
Fosse, quem sabe, o primeiro
A contar-me o que inventasse
Se um olhar de novo brilho
Ao meu olhar se enlaçasse

Que perfeito coração... b
ateria no meu peito
Teu amor na minha mão
Nessa mão onde perfeito... bateu o meu coração

Se ao dizer adeus á vida
As aves todas do céu
Me dessem na despedida
O teu olhar derradeiro
Esse olhar que era só meu

Amor que fôste o primeiro.

(letra tirada do blog fadosdofado)

dilluns, 5 de gener del 2009

Portas Largas


El diumenge dia 7, a Lisboa seguia plovent..Abans de sortir de la casa de la mare d'en Paulo, on m'estava, vaig fer-ne unes fotografias. L'encant de les cases antigues de Lisboa, és el mateix encant de la pròpia Lisboa.
Caminant fins el Terreiro do Paço, al llarg de la Avenida 24 de Julho es corria la "Maratona", i com no! hi corrien uns catalans de Tarragona que feien força soroll, malgrat la pluja.

Em venia de gust travessar O Tejo, així que vaig agafar una barca que el creua fins a la localitat de Barreiro.

Només anar i tornar, pel plaer de sentir-me sobre aquest majestuós riu.




Plou amb força contra els vidres de la barca. Em prenc un cafè mentre penso en la meva agenda d'avui. He de trobar-me amb en Paulo i la Isabel per anar a dinar. Avui han anat a veure la seva mare a la residència. Després suposo que anirem a pasejar. Al vespre anirem a Portas Largas un local de fado vadio que hi ha al Bairro Alto. Hi anem a proposta del seu afilhat en Tiago Moura i la seva nòvia.
O Rei dos Frangos, el lloc on dinem, està ben ple. I per confirmar que els catalans sempre estem atot arreu, ens trobem els de la Maratona...


A la tarda tornem a passar a l'altre costat do Tejo.
Mas agora vamos de carro. Visita a Alcochete e sua casa-museu dos toiros e um passeio a tardinha pela margem do rio. Ainda não tinha passado pelo pone Vasco da Gama e foi por ele que voltamos para Lisboa. Tinhamos combinado com o afilhado do Paulo, o Tiago Moura para ouvir fado em Portas Largas, um lugar no Bairro Alto na rua da Atalaia frente da Tr. da Queimada.
Lá ouviríamos a Conceição Ribeiro, fadista e amiga do Tiago.
Então hoje vamos a ouví-la num fado com letra de Mário Rainho e música de José Gomes: Recusa
Isabel a ensinar-me o Mundo dos Forcados...

Não me esqueci que a intenção deste bloc é a divulgação do Fado, então vamos deixar de fazer turismo e vamos ouvir Concenção Ribeiro num fado musicado. Recusa com letra de Mário Rainho e música de José Gomes. Ela cantava em Portas Largas no Bairro Alto num lugar cheio de gente, mas nós tinhamos a reservação do melhor lugar graças a Tiago e a sua namorada. Obrigado.


Recusa

Mário Raínho / José Magala *fado magala*

Se ser fadisa é ser lua
É perder o sol de vista
Ser estátua que se insinua
Então eu não sou fadista

Se ser fadista é ser triste
É ser lágrima prevista

Se por mágoa o fado existe
Então eu não sou fadista


Se ser fadista é no fundoUma palavra trocista
Roçando as bocas do mundoEntão eu não sou fadista


Mas se é partir á conquista
De tanto verso ignorado
Então eu não sou fadista
Eu sou mesmo o próprio fado.